هيچگاه نگذار در کوهپايه هاي عشق کسي دستت را بگيرد کهدر

 ارتفاعات احساس میکنی  آنرا رها خواهد کرد

و اون فرشته اي که وقتي در فصل بهار قدم ميزني

طرح چشمان قشنگت در اتاقم نقش بسته ... شعر

مي گويم به يادت در قفس غمگينو خسته ...

من چه تنها و غريبم بي تو در درياي هستي ...

ساحلم شو غرق گشتم بي تو در شبهاي مستي

هرگز براي عاشق شدن، به دنبال باران و بهار و

بابونه نباش.

گاهي در انتهاي خارهاي يک کاکتوس به غنچه اي

مي رسي که ماه را بر لبانت مي نشاند

به چشمي اعتماد کن که به جاي صورت به سيرت

تو مي نگرد ،

به دلي دل بسپار که جاي خالي برايت داشته

باشد و دستي را بپذير که باز شدن را بهتر از

مشت شدن بلد است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: